Zwanger van ons eerste kindje
Begin 2021 mochten wij een positieve zwangerschapstest in handen hebben van ons eerste kindje. Wat een ongelooflijk mooi geschenk en wat mocht ik genieten van een zorgeloze zwangerschap tot aan de 30 weken. Tijdens de dertig-weken-echo zag mijn verloskundige iets afwijkends op de echo. Eerst dacht ze dat het mijn placenta was maar verder onderzoek gaf het vermoeden dat ik een voorliggend bloedvat had. Ik kreeg een vervolg afspraak in een ander gespecialiseerd echo centrum en zij zagen hetzelfde, er bleek inderdaad sprake van een voorliggend bloedvat.
De diagnose ‘Vasa Previa’ was nog niet met zoveel woorden gesteld maar na lezen op Google volgde deze naam al snel. Hierdoor kwam ik ook bij deze stichting terecht. Op internet las ik verschillende informatie maar wat vooral bleef hangen was dat er een geboortesterfte is tussen de 50 en 90%. Onze vreugde sloeg om in angst en onzekerheid en we vroegen ons af hoe nu verder? Als je op internet zoekt op deze afwijking vind je vooral verhalen met een slechte en negatieve afloop. Deze verhalen zijn er, en dat is verschrikkelijk, maar het had ons geholpen als we ook meer positieve ervaringen hadden kunnen lezen.
Achteraf zijn wij ontzettend gelukkig en dankbaar dat wij een ander verhaal mogen hebben en dit willen wij graag delen met mensen die nog in onzekerheid leven of net deze diagnose hebben gehad. Als deze diagnose wordt gesteld, en er sprake is van een voorliggend bloedvat, zijn er zeker mogelijkheden om de risico’s te beperken.
Bij ons ging het verhaal vanaf dertig weken verder in het ziekenhuis. In het Albert Schweitzerziekenhuis in Dordrecht werd hetzelfde gezien en volgde twee weken later vervolgonderzoeken. De situatie bleek hetzelfde waarna we samen, in overleg met de artsen, konden kijken welke opties er waren in onze situatie en op welke wijze de risico’s konden worden geminimaliseerd. Wij hebben dit als zeer prettig ervaren en voelde ons gesteund en gehoord.
Omdat wij ver van het ziekenhuis vandaan wonen, hebben wij aangegeven dat ik vroegtijdig opgenomen wilde worden in het ziekenhuis. De gynaecologen waren het hiermee eens en vanaf week 33 ben ik opgenomen en kreeg ik dagelijks controles.
De keizersnede was gepland met 34 weken en 6 dagen. Van te voren hebben wij gesprekken gehad met de kinderarts waarin wij al onze vragen konden stellen. Bijvoorbeeld over hoe de baby geboren zou worden en wat we konden verwachten van een kindje dat te vroeg wordt geboren. Ook wilden we graag weten hoe we ons zo goed mogelijk konden voorbereiden.
Daarnaast hebben we gesproken met de gynaecoloog en ook met de arts die mijn keizersnede zou doen. We konden onze wensen aangeven. Dit voelde goed en heeft zeker achteraf eraan bijgedragen dat wij hier fijn op terug kijken.
Wel waren er bij ons eerst zorgen of een keizersnede bij een termijn van 34 weken en 6 dagen niet te vroeg zou zijn en of we ons kindje niet beter langer zouden kunnen laten zitten. Dan had ons kindje wellicht niet prematuur geboren hoeven worden en was een opname op de neonatologie wellicht niet nodig geweest. Toch zijn we achteraf heel blij en dankbaar dat het zo gelopen is want vier dagen voor de geplande geboortedatum kreeg ik voorweeën en was mijn baarmoederhals aan het verkorten. Omdat er op dat moment geen plaatsje op de neonatologie was voor onze dochter, werden we met de ambulance verplaatst naar een ander ziekenhuis in Rotterdam. Gelukkig werden de weeën weer minder en kon ik twee dagen later terug naar het ASZ in Dordrecht. Daar was ik heel blij mee want daar hadden we alles precies voorgesproken. Deze vroegtijdige weeën maakten wel dat we erg blij waren met de vroege opname en vroege geplande keizersnede.
Op 26 oktober 2021 is onze dochter Kira geboren op de geplande datum van de keizersnede. Alles is precies gegaan zoals wij het vooraf hadden besproken en zoals wij het graag wilden. Ondanks de Vasa Previa kijken wij terug op een mooi einde van mijn zwangerschap.
Na de bevalling heeft Kira nog twee weken op de neonatologie afdeling gelegen en daarna mochten wij haar mee naar huis nemen. Kira woog bij haar geboorte 2280 gram en was 41,5 cm lang. Ze heeft het vanaf haar geboorte goed gedaan en werd met name in de gaten gehouden via de monitor omdat ze prematuur was en heeft geen ondersteuning nodig gehad van apparaten. Kira had in het begin de kracht nog niet om alle voedingen uit de borst of fles te drinken. Om deze reden kreeg ze de eerste dagen aanvulling via de sonde. Na enkele dagen kreeg Kira dipjes in haar saturatie en had ze op een dag enkele diepe dalen in haar hartslag. Om deze reden is Kira twee weken in de gaten gehouden. Na twee weken was haar saturatie en hartslag stabiel en mocht ze het ziekenhuis verlaten.
We hopen dat dit verhaal jullie helpt om hoop te houden, om zelf keuzes te maken en om samen met jullie zorgverleners een plan op te stellen wat rekening houdt met de risico’s van Vasa Previa maar ook zeker rekening houdt met jullie wensen als ouders.
