Tijdens de prenentale screening) 20 weken echo) in de Look in Den Hoorn zijn de voorliggende vaten ontdekt (Vasa Previa).
De dames van de praktijk namen direct contact op met het Reinier De Graaf ziekenhuis, we kregen een afspraak voor 5 dagen later.
Na toch het e.e.a. te hebben opgevangen, zijn we ons in deze aandoening gaan verdiepen.
We kwamen al vrij snel uit op de Vasa Previa foundation, de aangrijpende verhalen die we hier aantroffen waren echter verschrikkelijk en we waren hier erg door aangedaan.
Enkele dagen later hadden we onze eerste afspraak bij Katja De Graaf.
Naar enkele onderzoeken constateerde ook zij de aandoening Vasa Previa. Nadat de diagnose gesteld was, kregen we twee scenario’s voorgelegd:
1) In de loop van de tijd zouden de vaten kunnen verdraaien waardoor er ruimte zou zijn voor een natuurlijke bevalling.
2) Een geplande keizersnede (meest waarschijnlijk)
Vervolgens kregen we een voorlopig plan van aanpak en tijdens deze gesprekken hebben we een hoop vertrouwen gekregen in de gynaecoloog.
Drie weken later zouden we een vervolg afspraak krijgen.
Ons is wel duidelijk verteld dat er mogelijke bloedingen op zouden kunnen treden, we moesten bij een bloeding dan ook direct naar het ziekenhuis komen.
6 Dagen later, op zondagochtend worden we wakker, alles zit onder het bloed. Paniek, nee we wisten dat er een bloeding kon komen, snel naar het ziekenhuis.
Gelukkig na 1 dag opname blijkt de bloeding te zijn veroorzaakt door de placenta. Toch heeft ons dit weer aan het denken gezet en de paniek slaat licht toe.
Op aanraden van de Gynaecoloog (Katja) stopt Liz met de werkzaamheden in het kinderdagverblijf om de rest van de tijd rustig aan te doen en de tikkende tijdbom uit te kunnen zitten.
In de periode tussen de bloeding en de uiteindelijke datum van de bevalling krijgen we een vrijbrief van het ziekenhuis om daar naar toe te komen als we in paniek zijn of bang zijn.
De baby kijken ze helemaal na en ze stellen ons gerust (we zijn er in de tussenliggende periode wel 10 x geweest met een onverwachts bezoek.
Tijdens 1 van de bezoeken stelt Katja voor dat we met iemand van het ziekenhuis praten om de komende tijd wat meer rust te vinden, wij vinden het fijn dat dit aangeboden is, echter wij besluiten hier niet op in te gaan.
Tijdens de controle bij Katja rond eind Maart neemt Katja definitief het besluit dat het een keizersnede gaat worden, deze gaan ze plannen op 29 Mei 2019. Het risico met de voorliggende vaten is simpelweg te groot.
29 Mei vindt de keizersnede plaats.
Alles is ons tot in detail uitgelegd en toch als we de ok in rijden krijg je een beklemmend gevoel. Je geeft nu alles wat je lief heb uit je handen, aan een groep totaal vreemde mensen eigenlijk.
Maar met hoeveel respect kun je een moeder en kind behandelen, alles stond klaar kinderartsen, assistenten, gynaecoloog maar vooral het respect en begrip wat dit hele team voor ons had.
Als cadeautje heeft Katja De Graaf zelf de keizersnede uitgevoerd, dit was voor ons erg belangrijk.
Onze dochter Mae Lifa is geboren op 29 Mei om 15.03.
Ze is op dat moment 35 weken en 5 dagen, een prematuur kindje.
Ze moet nog een week naar de afdeling Neonatologie. Ook hier ontvangen ze haar weer met de nodige zorgen.
Toch laat onze dochter Mae Lifa al vrij snel een stijgende lijn zien.
Op basis hiervan mag ze 1 week later naar huis.
We hebben de nodige zorgen gekend tijdens deze zwangerschap.
We zijn ons bewust van het feit dat er de nodige kinderen zijn overleden aan de gevolgen van Vasa Previa, en dat deze onderzoeken hebben geleid tot het verbeteren van de te volgen werkwijze.
We willen de foundation hier ook voor bedanken.
Ons beeld van het Reinier De Graaf ziekenhuis is louter positief.
Er is een hoop betrokkenheid, professioneel gedrag, maar boven alles heb ik daar personeel gezien die dit werk met hun hart doen.
Wij hopen dat toekomstige ouders zich er bewust van zijn dat een zwangerschap met Vasa Previa ook op een positieve manier afgesloten kan worden.
